zondag, 6 november

Om 5.50 uur opgestaan zonder douchen, geen warm water, flink koud en wolken, hoewel enigzins opgetrokken. Konden eindelijk wat bergtoppen ontdekken met verse sneeuw. Ontbijt om 6.30 uur met toast, gebakken ei, pap en roasted beef (?) gegrilde tomaat en mangosap in een koude en kille ontbijtzaal.
Vertrek om 7.00 uur in de kou richting Pele La pas (3450 m). Deze weg hebben we wederom ook gereden op de heenreis. Er is in Bhutan maar één oost-west verbinding en aangezien we 5 dagen geleden richting oosten reden moeten we nu weer dezelfde weg naar het westen rijden. Over dezelfde bochtige weg met bossen in herfstkleuren. 200 m onder de pas zaten we in de verse sneeuw, de ramen van de bus waren vanwege de kou beslagen dus veel zagen we niet. Om 9.00 uur op de pas Pele La uitgestapt voor foto's. In tegenstelling tot 5 dagen gelden nu niet in de wolken. Foto's van de sneeuw en stupa en gebedsvlaggetjes in besneeuwd landschap gemaakt. Daarna doorgereden naar beneden. Nog een kleine fotostop vlak onder de pas ivm met mooie herfstkleuren en de besneeuwde toppen als achtergrond. Bijzondere vegetatie. Bij de afdeling weer hetbekende lange slechte stuk weg. Aangezien wij nu op de achterbank zaten hebben we dat extra gemerkt. Regelmatig een kleine lancering. Met het afdalen wer dhet ook steeds warmer. Na 4 1/2 uur rijden bereikten we om 11.45 uur restaurant Village in Dochula voor onze lunch (1450 m). De lunch was goed en hadden uitzicht over de brede rivier in het dal. Het buffet (daar gaan we weer) bestond uit rode rijst, aubergine, springrolls met groente, visjes (lekker maar met graatjes) en aardappelcurry, toe kleine zoete banaatjes.

Om 12.30 uur richting tempel van de Devine Mad Man (devote gek). Eerst door het dorpje en daarna door de rijstvelden naar de heuvel waar de tempel zich bevond. We zagen diverse fallussymbolen op de huizen geschilderd, allemaal verwijzingen naar deze devote monnik.
De devote gek i een monnik die vanuit Tibet hier is neergestreken (1455 tot 1529). Hij verkondigde voorspoed en geluk, hij propageerde dat mensen los van hun gewoontes moesten gaan leven. Het fallussymbool is daar het teken van geworden. Nu is deze tempel de plek waar jonge stellen met kinderwens of jonge gezinnen met jonge kinderen naar toe gaan voor geluk en voorspoed. In de tempel zegende een monnik ons met een houten penis en pijl en boog (het orgineel van de devote gek uit Tibet). Ook zou hij met deze pijl en boog een demoon uit de omgeving geraakt hebben waardoor deze is veranderd in een beeldschone witte vrouw. Een beeld van haar staat ook in deze tempel. Veel jonge kinderen en ouders liepen i en rond deze tempel. Buiten waren nog wat kinderen "pijltes" aan het gooien op een paaltje dat in de grond was gezet. Het waren pijlen van zo'n 20 cm, flinke dingen waarmee je gemakkelijk een moord kunt plegen. Bhutan heeft als nationale sport het handboogschieten, wellicht is dit de voorloper.

Daarna weer terug naar de bus door de mooie en kleurijke rijstvelden en verder gereden naar de Dzong van Punakha. Net voor deze Dzong een fotostop waarbij opvat dat de Dzong op de samenvoeging van 2 rivieren ligt, de moederrivier Mo Cchu en de vaderrivier Pho Cchu.

Dit is de 2e Dzong die in Bhutan gebouwd is. Punakha is 300 jaar lang de hoofdstad geweest, de Dzong is dus 300 jaar het administratieved en religieuze centrum geweest. De Guru Rinpoche heeft de plaats van deze Dzong aangewezen. De Dzong is in 1676 gebouwd en is 180 m lang en 270 m breed. Alle koningen zijn hier gekroond en het onlangs gesloten koninklijke huwelijk is hier voltrokken. De Dzong lag prachtig in de zon en het was zeer fraai om dit te zien. Wat een bouwkunst en techniek. Er is een oude houten brug (de langste in zijn soort ter wereld) om bij de Dzong te komen. De entree was met 3 stijle naast elkaar gelegen trappen. Bovengekomen door een fraaie poort naar de eerste binnenplaats van het administratieve gedeelte. Alle ramen, daklijsten en deurposten zijn bijzonderfraai in allerlie kleuren rood, geel (goud) bruintinten bewerkt en uitgevoers. Erg veel houtsnijwerk. Adembenemend om te zien.
Verder door gelopen naar een 2e binnenplaats waar de koninklijke vertrekken en tempel liggen. In één ruimte mogen alleen de koning en de abbot komen. Hier ligt het gemummificeerde lichaam van Zhab Drung (bouwer van de Dzon). Dat is bijznder omdat in het Boeddisme alle overleden worden gecremeerd. Vervolgens naar de tempel met de 100 pilaren (in werkelijkheid 54) die dienst doet als hal voor ceremonien. Oog verblindende hal met een massieve "present" boeddha van ca. 10 m hoog! Rechts is een beeld van Guru Rinpoche en links een beeld van Zhab Drung. De pilaren zijn bekleed met goud (bewerkt). In deze hal staat ook de troon van de koning en koningin. De hal is zeker 15 m tot 20 m hoog met een balkon. Alles was even fraai bewerkt en geschilderd. Deze Dzong wordt heel goed geconserveerd omdat hier alle belangrijke ceremonies van het koninklijk huis plaatsvinden. Helaas mochten we geen foto's maken; alleen van de buitenkant. Het is moelijk om de inrichting van de hal te beschrijven maar kijk op youtube naar de huwelijksceremonie van de koning jl. Wij vonden het in ieder geval een bijzonder mooie hal, enig in zijn soort en op eenzelfde hoogte als versailles of iets dergelijks.

Om 15.45 uur met de bus naar het nieuwe hotel YT in Wang Due. Bij aankomst kregen we thee. Onze kamer heeft een mooi uitzicht over de vallei met kronkelende rivier en rijstvelden. ook hier helaas geen internet.
Om 17.30 naar de bar in de eetzaal voor een biertje met nootjes. Vervolgens het buffet met soep pannekoekjes, rode rijst, sperziebonen, gewokte groente en beef. Na het eten werd er nog whiskey aangeboden. Het regende inmiddels flink. Nog nagenietend van deze erg mooie dag zijn we om 21.30 uur gaan slapen.