zondag 25 november Puerto Madryn

Vandaag een vrije dag dus uitslapen tot 9.30 uur. Daarna ontbijt en vervolgens naar de zee. Het hotel ligt pal aan de boulevard, prima plek dus. De zon scheen maar het waaide wel. In Argentinie rijden nog veel oude auto's rond waarvan de modellen in Europa allang geleden uit de handel zijn genomen. Hier hebben ze er een sport van gemaakt deze nog te laten rijden en zo mogelijk nog te "tunen" wat veel herrie veroorzaakt. Op de boulevard staan palmbomen en oleanders. Eerst richting een historische plek gelopen waar in de 19e eeuw de eerste Welshmen (Wales) zijn aangekomen. Deze Welshmen hebben zich hier gevestigd en er wordt (kennelijk) nog steeds door de oude garde Welsh gesproken. De eerste nederzetting (fundamenten)aan de kustlijn zijn hier nog te zien. Daarna terug langs de zee en over de boulevard richting pier. Dit is niet te vergelijken met scheveningen maar toch. Deze pier is voornamelijk bedoeld als aanlegstijger voor boten / cruiseschepen. Er staan hoge flatgebouwen maar ook lage huisjes langs de lange boulevard (5 km).
Daarna ergens aan het strand geluncht. Het water is te koud om in te zwemmen, koude golfstroom. Je verbrandt, vanwege de zon maar ook de wind en het ozongat erg snel, dus smeren.
Na de lunch nog wat door het stadje (45.000 inw) gelopen. Puerto Madryn heeft 4 belangrijke economische pijlers, de alminiumindustrie, de visserij, het toerisme en steenindustrie (flagstone). Er zijn relatief weinig werklozen en vanuit heel Argentinie komen de mensen hier naar toe om te werken. Hierdoor neemt het afvalprobleem en een mogelijk watertekort toe.
We wilden nog een museum bezoeken, maar op zondag gesloten. Via het busstation (waar we woensdag zullen vertrekken) en oude treinstation weer terug. In Argentinie rijden geen treinen. Na de nationalisatie door Perron in de 40-er jaren is het spoorwegnet in 1960 totaal vervallen. Vandaar lange afstanden per bus of vliegtuig gedaan worden.
We hoorden ook vandaag dat een medereisgenoot terug moest naar Nederland vanwege het overlijden van haar vader (96 jaar). Sneu.
Om 6.30 uur aan de borrel in een strandtent. Er sloten meerdere mensen van onze groep aan. We zaten uit de wind (!) in de zon.
's Avonds gegeten met z'n 6-en tegenover het hotel gaan eten. Prima tent lekker voor weinig geld. Om 0.00 uur in bed.