maandag 19 augustus, Leh Alchi

maandag 19 augustus 2013, Leh naar Alchi
Vroeg opgestaan en ontbijt, dit keer met groente omelet en warme aardappelen met pepers in zoet zure saus.
Vertrek om 8.00 uur in westelijke richting de Indusrivier volgend (stroomafwaarts). Mooie tocht door uitgestorven berglandschap, alleen langs rivieren is het groen. Eerste stuk langs vliegveld en langs vele zeer vele militaire kazernes, net zoals in Nederland maar verspreid liggende nederzettingen (kippenschuren) voor de militairen. Plek zat, wel enigszins contrasterend, boeddhisme versus militarisme, maar zoals de gids zei: ‘dit is belangrijk voor onze landsverdediging”. Eerste stop bij de samenvoeging van de Zhanski en Indus. Bijzonder punt omdat stroomopwaarts de Indus het rivierwater gebruikt wordt voor irrigatie van voedsel maar vanaf dit punt kan dat niet meer. De Zhansk rivier heeft zoveel natuurlijke elementen in zich dat het niet meer geschikt is voor irrigatie van groenten.
Onderweg nog een natuurkundig fenomeen. Hoewel de weg ligt omhoog ging reed de auto (motor was uit!!) toch langzaam vooruit. Dit fenomeen schrijft men toe aan een speciaal magnetisch veld ter plaatse. Grappig.
Tweede stop is Basgo, samen met Shey de oude hoofdstad van Leh. De weg er naar toe was even spectaculair, brug weg dus met auto door het water. Vlak voor klooster de gebruikelijk 3 stupa’s in de kleuren blauw, geel en wit (rijkdom, wijsheid en kracht/macht). Basgo was vroeger een ommuurde stad maar is momenteel grotendeels verwoest door oorlogen maar ook erosie (aarden wallen). Het ligt op / tegen een rots, erg afgelegen. Er zijn nog 2 tempels, de bovenste, aan Amaitreya (toekomstige boeddha) gewijde tempel uit de 16e eeuw. Het beeld is 9 m hoog en van klei gemaakt. Bezit mooie 16e eeuwse muurschilderingen en plafondschilderingen, die na Alchi (vanmiddag) de best bewaarde zijn van India. Deze tempel in de 16e eeuw niet verwoest door Moslims of andere vijanden uit centraal Azië.
In de andere tempel stond een goud/koperen boeddha uit de 15e eeuw. Deze boeddha is door de zoon van de 16e eeuwse koning van Ladakh ter nagedachtenis geschonken. Het was erg donker binnen maar ondanks dat toch de moeite waard. Verder werd er “hard’ gewerkt aan de renovatie van het complex. Mooi uitzicht over de indusvallei.
Vervolgens verder over de grote weg. Prima weg, goed geasfalteerd en soms met haarspeldbochten. Onderweg mooie vergezichten op gekleurde bergen. Nagenoeg geen sneeuwtoppen. Opeens slaan we rechtsaf de grote weg af en belanden op een klein landweggetje dat zich door de bergen slingert richting Likur klooster. Eerst een aantal witte chorten en vervolgens uitzicht op klooster met grote gouden boeddha. Parkeren bij het klooster en gaan weer naar binnen via vele trappen. Alle klooster liggen op heuveltoppen, geïsoleerd van de bewoonde wereld hetgeen ten goede komt aan de meditatie. Daarom moeten we ons steeds inspannen om vervolgens buiten adem de binnenplaats van die kloosters te bereiken. Dit klooster behoorde tot de geelkapsekte. ’s Winters vindt hier een festival plaats, soms in kou en sneeuw.
Eerst de gebedszaal gezien. Hier lagen alle gele kappen/mantels keurig opgevouwen op de banken, helaas geen biddende monniken. Wederom mooie muurschilderingen en boeddha beelden, past, present (met z’n 2 discipelen) en future. Daarna via binnenplaats naar ruimte die dient ter verkleding en voorbereiding van het festival. Van hier uit (blootvoets, zoals gewoon in alle tempels en klooster moet je je schoenen uittrekken voordat je de ruimten binnen gaat) naar een museumpje met oude attributen uit het voormalige koninkrijk. Tot slot nog in een tempel (verboden voor vrouwen achter een bepaald punt) met zeer fraaie muurschilderingen. Daarna naar de grote future boeddha (1997), gelegen achter het complex. Onze gids had hieraan nog meegewerkt tijdens de bouw. Daarna thee gedronken op de binnenplaats van de kloosterschool.
Verder onze weg vervolgd richting Alchi waarbij de Indusrivier overgestoken. Om 13.00 uur in ons hotel, even wennen, erg basic (zimaskhang). In tuin gegeten, prima, terwijl het stevig begon te regenen waarbij d appels uit de bomen vallen. Overigens staat deze streek bekend om z’n abrikozen.
Om 15.00 uur met de gids Lobsang naar het Alchi complex, waar helaas geen foto’s van de binnenkant gemaakt mochten worden. Het complex is in de 11 e eeuw gesticht door de Tibetaanse monnik Rinchen Zangpo, die vanuit Tibet naar Kasjmir trok om daar te mediteren. Na 3 maal deze tocht gemaakt te hebben besloot hij met 32 werklieden/schilders op deze plek een klooster te stichten. Het is de parel onder de kloosters van Ladakh. De 12e eeuwse schilderingen zijn bijzonder goed bewaard gebleven omdat ze niet beroet zijn geworden door de olielampjes en wierookstaafjes. De Sumtsek tempel heeft een mooi bewerkte gevel in kasjmir stijl. In deze 3 verdiepingen hoge tempel staan rondom een centrale stupa 3 boeddha’s (compassion, future en whisdom) van elk ca. 5 a 6 m hoog en beschilderd. De doeken rondom de benen zijn beschilderd met afbeeldingen van paleizen en boeddhistische bedevaartsoorden. Dit alles niet in Tibetaanse stijl maar Kasjmir stijl overeenkomstig de afkomst van de kunstenaars. De muurschilderingen bestonden uit duizenden miniatuur boeddha beeldjes. Op de eerste verdieping op hout prachtige mandala schilderingen.
Vervolgens naar de Dukhangtempel, de oudste van de tempels. Wederom door een zeer lage deur naar binnen, dit om de geesten en duivels buiten te houden. Binnen in tempel staat het beeld van Vairocana boeddha, omringt door rijk houtsnijwerk en decoratieve friezen en prachtige mandala’s (boeddha van de meditatie). Dit alles weer uit de 11e eeuw. Het was de vergaderzaal. Deze tempel telt enkele van de grootste schatten van Alchi. In de 12e eeuw legde het boeddhisme veel nadruk op de 5 Dhyani boeddha’s van meditatie die in diverse mandala’s in Alchi te zien zijn. Elk van deze boeddha’s is gelieerd aan een richting en een kleur, zijnde wit (luisterrijke; midden), rood (onbegrensde licht; westen), blauw (onverstoorbare; oosten), groen (onfeilbare, succes; noorden) en geel (juweel geborene; zuiden).
Tot slot nog 2 tempels waarvan één gewijd aan de oprichter Rinchen Zangpo. Werkelijk erg mooi, maar helaas verboden te fotograferen. Daarna nog met de klok mee om het complex gelopen (langs Indus) en daarna op terras van hotel met gids nog wat gedronken en gepraat over het leven in Ladakh, de familie waar hij uitkomt en zijn toekomst in dit afgelegen deel van India.
Om 19.30 uur buten eten, waaide hard maar temperatuur was goed. Natuurlijk weer indiase curries van groente, geitpaneer, en ei. Voor tomatensoep. Voldoende dus. Ik aan m’n eerste biertje. Tijdens het eten viel de elektriciteit een aar keer uit. Daar hebben we vaker last van gehad. Om 21.00 uur naar hotel terug en nog wat gelezen. Het s een rustige omgeving dus erg rustig.