zaterdag 17 augustus Leh

Zaterdag 17 augustus Leh
Om 07.30 uur liep de wekker af, goed geslapen maar het had vannacht wel geregend!!! Dat gebeurt dus kennelijk nooit, behalve als wij er zijn. Hadden warm water om te douchen. Renée voelt zich niet best, hoofdpijn, wat misselijk en droge mond, met andere woorden zij heeft last van hoogteziekte. Vlak voordat we de ontbijtzaal ingaan gaat het mis. Renée terug naar boven, ik naar het ontbijt. Prima, lekkere toast met tomaat/komkommer/kaas, verse meloen en roerei. Renée kwam iets later toch nog even wat thee drinken.
Om 9.00 uur met gids Leh verkennen. Eerst naar Samkar Gonpa, een Tibetaans klooster aan de rand van Leh. Het regende en het was bewolkt. Dit klooster is in de 19e eeuw gebouwd. Het is een dependance van het Spitokklooster en er wonen 20 monniken en is de officiële residentie van de Kushok Bakula, de leidervan de Gelugpasekte in Ladakh (geelkapsekte). In de hoofdgebedszaal staat de beschermgodin van de Gonpa, Tara, “dame met de duizend armen’” . De muren zijn versierd met Tibetaanse figuren. Via een trap naar boven naar d bibliotheek. Mooie klein Tibetaans klooster.
Daarna naar de Namgyal Tsemo Gonpa, een klooster boven op een rots en boven het oude koninklijke paleis. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over Leh.
Zoals al geschreven is Leh de hoofdstad van Ladakh, gelegen op 3.500 m en heeft 10.000 inwoners. Het is nu een belangrijke garnizoensplaats en is strategisch gelegen. Vroeger was het een belangrijk knooppunt op de zijderoute tussen Kasjmir, China , India en Tibet. Vanuit 4 richtingen komen hier de wegen samen. Leh is alleen maar via hoge passen over de weg te bereiken die in de winter, die tussen september en april dicht zijn. In die tijd is verse groente sporadisch te verkrijgen. Leh kent vanuit het verleden vele marktplaatsen.
Leh is pas sinds de 17e de hoofdstad van Ladakh, daarvoor was het Shey. Leh lag strategischer ten opzichte van de handelsroutes. Direct kwamen er veel soennitische moslims (handelaren) wonen. Zij hebben Leh tot wasdom gebracht. Toen in de 50-er jaren de Chinezen de grens met India hebben gesloten was het snel gedaan met de welvaart. Pas na de Indiase – Pakistaanse oorlogen van ’65 en ’71 herondekte India de strategische ligging. Nu is leh dus belangrijk als garnizoensstad maar ook voor de toeristen.
Het klooster (Namgyal Tsemo Gonpa) is gelegen op een rots (overwinningsrots) boven het oude paleis. Door middel van koorden met vlaggetjes is een tweede top verbonden. Er waren 2 ruimten te bezichtigen. Telkens moesten weer de schoenen uit, in verband met de regen de bergschoenen, niet handig, gaan we vanmiddag anders doen. In één van de ruimten stond een groot boeddha beeld van ca. 7,5m hoog, de zgn “future boeddha”. Nooit echt begrepen maar kennelijk gaat het boeddhisme ervan uit de de wereld zal vergaan en dan na (miljoenen?) jaren er een nieuwe orde zal ontstaan waarin iedereen gelukkig zal zijn en waar de “future boeddha” de dan heersende boeddha zal zijn. Over het algemeen zijn de handen gevouwen. In de andere donkere ruimte waren beelden met afgedekt gezicht omdat deze zo afschrikwekkend zijn. Slects eenmaal per jaar worden de gezichten getoond. Het moet mensen afschrikken op het verkeerde pad te gaan.
Renée voelde zich nog steeds niet lekker en besloten terug te gaan naar het hotel. Na de lunch om 15.00 uur proberen we het weer. Renée is in bed gekropen en ik aan ons verslag gaan werken. Inmiddels is de zon af en toe wat doorgebroken. Ik hoor een vliegtuig, dus Leh is bereikbaar door de lucht.
Geluncht om 13.30 uur. Renee heeft niets gegeten muv wat rijst. Besloten darzij het middagprogramma niet zal meemaken. Om 15.00 uur meldde ik me bij de gids. Met Renée ging het niet goed. Hoofdpijn, maag van streek maw hoogteziekte.
Eerst zijn we naar de Shantistoepa. Deze pagoda van de vrede is in 1983 door de Dalai Lama ingewijd en is door Japanse architecten gemaakt. Aan 4 zijde staan boeddha afbeeldingen, boeddhas geboorte, boeddhas sterven, boeddhas temptation en boeddha …. Erg mooi maar ook het uitzicht over Leh (het groene dal en de grauwe bergen met donkere regenwolken was erg mooi. De gids vertelde ook nog wat wederwaardigheden die ik tzt zal toevoegen aan dit verslag.
Daarna naar het oude paleis van de koning van Ladakh. Hier staat alleen nog het gebouw op een berg boven Leh. Intern is het donker en hangen er foto’s van kloosters en tempels. Ze zijn druk doende met de renovatie. Het is een indrukwekkend gebouw van wel 9 verdiepingen tegen de berg op gebouwd. De stenen zijn in de 16 eeuw per hand vanuit een aangrenzende vallei aangevoerd. Alle inwoners van Leh vormde een lange rij en op die manier zijn de stenen aangevoerd. Van alle terassen een mooi uitzicht over Leh waar het langzaam begon te regenen.
Daarna naar de markt van Leh, een lange straat met allerlei winkeltjes en vrouwen die hun thuis gekweekte groente verkochten. Erg gezellig en leuk te zien. We komen hier van de week nog wel terug. Ook een snel internet.
Daarna naar hotel terug naar Renée, het was inmiddels 17.00 uur. Renée voelde zich nog steeds niet goed en de gids stond erop haar naar het ziekenhuis te brengen voor het toebrengen van zuurstof en onderzoek. Na enige aarzeling gedaan. Het was een ziekenhuis, je wilt het niet weten. Eerst naar een dokter met cowboyhoed in een kamertje waar een versleten bureau en de rest stond. Bloeddruk, o2 gehalte en hartslag gemeten. Conclusie: hoogteziekte, 3 uur in ziekenhuis aan zuurstof. Gids en ik naar een kamertje voor recept zuurstof en afrekenen, € 3,-!! Daarna met Renee naar een soort eerste hulp afdeing waar meerdere toeristen aan het zuurstof lagen. Het zag er allemaal niet uit. Daarna gids en ik weer naar apotheek voor injectie tegen hogteziekte en ter bevordering van zuurstof opname. De apotheek was aan de overzijde va de straat in een klein ‘winkeltje”. Prijs: € 0,60!!! Tot 21.00 uur heeft Renee aan het zuurstof gelegen. Daarna controle, dokter was er niet dus konden ze Renée niet ontslaan. Zuurstofgehalte was toegenomen van 77 naar 86. Renée voelde zich alweer wat beter, wel slap maar dat kwam omdat ze al bijna 24 uur niets gegeten had. We hebben zelf maar een verklaring onertekend dat we op eigen risco het ziekenhuis hebben verlaten. Om 21.30 uur zaten we in het hotel weer rustig wat te eten. Daarna direct naar bed.